Na początku swojej porannej górniczej zmiany, o czwartej rano, górnik wydobywający złoto składa odciski palców w celach bezpieczeństwa i razem z całym tłumem przechodzi przez bramki (dodatkowy środek bezpieczeństwa), po czym zjeżdża prawie 3 kilometry w dół, do kopalni Driefontein w Sibanye Gold. Daleko w dole, pełnym wilgotnego powietrza, górnicy próbują zdemontować skałę wypełnioną złotem za pomocą eksplozji, aby odkryć złoża czekających tam skarbów.
Kopalnie Złota
Większość najgłębszych i najobszerniejszych kopalni złota znajduje się na obszarze leżącym około 40 mil na południowy zachód od Johannesburga. Im głębsza jest kopalnia, tym droższe i trudniejsze jest wydobycie złota. Większość kopalni jest gotowych do eksploracji, ale wysokie koszty utrzymania mogą wkrótce przekroczyć wartość samego złota wewnątrz kopalni.
Bezpieczeństwo w Kopalniach & Zama-Zamas
Poza samym kosztownym procesem wydobycia, bardzo drogie są procedury związane z bezpieczeństwem w kopalniach, w tym też kwestia nielegalnych górników, którzy nazywani są "zama-zamas". Ci ludzie nie boją się bardzo głębokiego zejścia pod ziemię oraz dużego niebezpieczeństwa, które za tym idzie. Biorą po prostu co się da, niezależnie od wszystkich okoliczności.
W jednej z kopalni, nielegalny strajk skończył się śmiercią ponad 450 zama-zamas, którym pomagali legalni górnicy. Jeden z szacunków pokazuje, że przez zama-zamas, przepadło prawie prawie 4% produkcji złota. Członkowie zespołów taktycznych próbujących opanować sytuację, zostali nawet postrzeleni podczas ścigania tych nielegalnych górników.
Południowoafrykański przemysł wydobywczy wciąż maleje. W 1980 r. wydobycie stanowiło około 20% PKB kraju. Obecnie wynosi mniej niż 10% ze względu na wysokie koszty i niskie ceny towaru, a to jeszcze nie wszystko. W ciągu ostatnich pięciu lat anulowano ponad
70 000 prac górniczych, a spodziewanych jest jeszcze więcej. Przy okazji, wielu z grupy zama-zamas są to byli górnicy, którzy zaczęli pracować nielegalnie.
Ustawodawstwo Rządowe
Przemysł wydobywczy w Republice Południowej Afryki został również dotknięty przez nowe ustawodawstwo rządowe. Minister górnictwa Republiki Południowej Afryki wprowadził kartę, która zmusza firmy do upewnienia się, że prawie trzydzieści procent ich akcji znajduje się w rękach czarnych właścicieli. Firmy są zobowiązane do utrzymywania tego poziomu czarnego właściciela przez cały czas. Oznacza to, że firmy muszą wypłacać co roku około 1% swoich obrotów czarnym udziałowcom. Na przykład w 2016 r. czarni akcjonariusze otrzymaliby 5,8 miliarda Randów z całej 5,9 miliarda Randów wypłaconych jako dywidendy.
Podczas gdy czołowi menedżerowie w branży górniczej są biali, prawie wszyscy górnicy są czarni. Rząd twierdzi, że jest oburzony tą nierównością i może dlatego tak szybko opracował i wprowadził tego typu ustawodawstwo, nie biorąc pod uwagę pewnych konsekwencji tych postanowień.
Pierwsza karta górnicza w Republice Południowej Afryki została wprowadzona w 2004 r., a następnie zmieniona w 2010 r. po długich negocjacjach między rządem a liderami branży. Nowa karta została właśnie przekazana i trochę trudno zrozumieć fakt, iż Izba Kopalni stanęła przed sądem, aby tę kartę zablokować. Roger Baxter, prezes zarządu powiedział, że nowe zasady zagrażają pracy górniczej i zniechęcają inwestorów.
Zasoby w RPA są już w tej chwili trudne do sprzedania światowym inwestorom. Ostatnie badanie umieściło Republikę Południowej Afryki na 74 miejscu na 104 istniejące jurysdykcje górnicze. Bezrobocie wynosi 27,7%, a kraj popadł w recesję w pierwszym kwartale 2017 r., oferując niepewny krajobraz dla inwestycji zewnętrznych.
Jeszcze więcej zamieszania wiąże się z nadchodzącymi wyborami. Afrykański Kongres Narodowy jest głęboko podzielony. Karta górnicza jest poparta przez prezydenta Jacoba Zuma oraz przez innych populistycznych polityków, którzy, jak on sam mówi, są częścią jego "radykalnej transformacji gospodarczej". Chociaż inni uważają, że jest to odwrócenie uwagi od skandali korupcyjnych. Wiceprzewodniczący Cyril Ramaphosa z kolei, wzywa do rozpatrzenia projektu nowej karty. Widać niestety, że zmiana na górze jest konieczna, aby zmiany w południowoafrykańskim przemyśle wydobywczym mogły naprawdę zaistnieć - a to akurat może być trudne do wdrożenia w krótkim czasie.