Chociaż istnieje wiele czynników, które mają wpływ na cenę waluty, jednym z najważniejszych, który należy wziąć pod uwagę, są krajowe stopy procentowe.
W rzeczywistości, mimo iż wydaje się, że wszystkie elementy są równie ważne, traderzy zajmujący się handlem walutowym, powinni skupić się na stopach procentowych bardziej niż na pozostałych czynnikach. W tym artykule przeanalizujemy, co oznaczają stopy procentowe i jak wpływają na wartość waluty danego kraju.
Na co zwracać uwagę
Jeśli mamy względnie stabilną sytuację geopolityczną i gospodarczą na całym świecie, rynek walutowy będzie naturalnie faworyzował tę walutę, która posiada potencjał na wzrost stopy procentowej oraz u której spodziewane są kolejne podwyżki stóp procentowych w dalszej perspektywie. Mimo tego, stopy procentowe nie są jedynymi czynnikami mającymi wpływ na zmiany walutowe. W grę wchodzą też inne czynniki, takie jak wojna, problemy geopolityczne, inflacja, korelacje z innymi rynkami, i wiele innych.
Gdy stopy procentowe są wyższe, zazwyczaj przyciągają więcej inwestycji zagranicznych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ pieniądze zawsze zmierzają tam, “gdzie są traktowane najlepiej”. Na przykład, jeśli prowadzisz duży fundusz hedgingowy, będziesz szukał wyższych zysków dla swoich klientów. Jeśli kraj A płaci 5% za obligację, podczas gdy kraj B płaci 2% za ten sam rodzaj obligacji, to wiadomo, że kraj A będzie naszym faworytem jeśli chodzi o inwestowanie. Aby kupić taką obligację lub zainwestować w ten mechanizm finansowy, musisz dokonać zakupu w walucie danego kraju.
Przypadek testowy
Załóżmy, że prowadzisz duży fundusz mieszkając w Wielkiej Brytanii. Ktoś Ci doradził, abyś zainwestował swoje pieniądze, a najbardziej sensownym miejscem na inwestycję większej sumy, będzie takie, gdzie spodziewany jest największy wzrost. Zazwyczaj banki centralne podnoszą stopy procentowe w miarę jak gospodarka się “rozgrzewa”. Może się zdarzyć, że szukając dobrej inwestycji będziesz musiał zdecydować się na giełdę, na której trzeba dokonać zakupu w lokalnej walucie. Powodem wyższych stawek jest brak wzrostu w gospodarce, co zarazem oznacza, że wkrótce nastąpi tendencja wzrostowa. Obserwując giełdy na świecie, decydujesz, że np. Niemcy są krajem, w którym chcesz zainwestować, ponieważ wiele niemieckich wielonarodowościowych firm cieszy się dużym wzrostem w eksporcie. Ale aby kupić akcje na DAX, musisz najpierw kupić euro. 
W tym scenariuszu, zdecydowanie będziesz musiał kupić parę EUR/GBP. Jeśli Unia Europejska będzie miała w tym momencie silną gospodarkę, będzie korzystnie kupić nie tylko akcje, ale również obligacje. Więc, ponownie będziesz musiał je kupić w euro. W tym scenariuszu, to naturalny strumień pieniędzy podąża za wyższą wydajnością. Może Ci się przydarzyć taka sytuacja, w której Wielka Brytania ma oprocentowanie 1,00 %, podczas gdy na przykład Unia Europejska ma oprocentowanie równe 2,25%.
Jednak kilka miesięcy później sytuacja na świecie zmienia się drastycznie. Jesteśmy na granicy globalnej recesji, a Ty musisz coś zrobić ze swoimi pieniędzmi. Taka właśnie była sytuacja w czasie kryzysu finansowego, który wpłynął na rynek walutowy w sposób, który większość ludzi uznałaby za sprzeczny z intuicją. Gdy pękła bańka na rynku nieruchomości w USA, pierwszym krokiem było zdobycie innych walut. Dolar amerykański zaczął jednak szybko zyskiwać na wartości po pierwszym szoku. Powodem tego był fakt, iż niewiele jest miejsc na świecie, które są w stanie zaabsorbować taki rodzaj transakcji, jakie może objąć rynek skarbu w Ameryce.
W tym scenariuszu mieliśmy exodus kapitału z krajów na całym świecie na rynek skarbowy, który podniósł wartość dolara. Było to sprzeczne z intuicją, ponieważ stopy procentowe zostały szybko obniżone, ale szczerze mówiąc, w tym środowisku ludzie po prostu chcieli zachować swoje pieniądze w bezpiecznym miejscu. Nie miało znaczenia, że być może pieniądze pochodziły z Nowej Zelandii, a także różnica w ich oprocentowaniu, która w tym czasie wynosiła ok. 6% w stosunku do Stanów Zjednoczonych - co z pewnością obniżało stopy procentowe. W tym momencie nie chodziło o uzyskanie pewnego rodzaju zysku, chodziło o ochronę dużych portfeli.
Gdy sytuacja się uspokoiła, menadżerowie zaczęli kupować inne waluty, takie jak dolar nowozelandzki, dolar australijski, a nawet waluty rynków wschodzących, jak np. turecka lira i rand południowoafrykański. Waluty wschodzących rynków były szczególnie atrakcyjne, ponieważ niektóre stopy procentowe w tych krajach, mimo że historycznie niskie, były nadal pięć lub sześć razy wyższe niż to, co oferowały w tym czasie kraje o dużo lepiej rozwiniętej gospodarce. Kiedy ludzie poczuli, że można bezpiecznie inwestować w tych rejonach świata, były to pierwsze miejsca, w które zainwestowano dużo pieniędzy.
Stopy procentowe są główną siłą napędową wartości walut, ale wiele z nich ma związek z tym, co przedsiębiorcy myślą na poziomie polityczno-gospodarczym. Oczywistą oraz tzw. “brudną” zasadą jest to, że gdy ludzie czują się komfortowo, kupują aktywa o wyższej rentowności, w tym waluty, które dają w zamian wyższe zyski. Gdy jednak traderzy nie mają poczucia komfortu, kupują takie waluty jak japoński jen, szwajcarski frank i dolar, czyli posiadające niższe odsetki walutowe - tak pokazują dane historyczne.
Tak więc, najpierw upewnij się, że rozumiesz apetyt na ryzyko na rynku, a potem możesz już podążać za stopami procentowymi w obu kierunkach.